Impressie Podiumgesprek met Saskia Heijboer

Follow your Art

Op zaterdagmiddag 14 oktober vond het zesde en laatste podiumgesprek plaats bij de jubileumtentoonstelling ’50 jaar Kunst Vughts Museum’. Geert van den Brand ging in DePetrus in gesprek met Saskia Heijboer, voorzitter van het Vughts Museum, waarbij hij onder andere op zoek ging naar de kunstenaar in Saskia Heijboer.

Een impressie

In zijn inmiddels zo kenmerkende interviewstijl pelde Geert op innemende wijze en voor een aandachtig publiek de mens achter de voorzitter Saskia Heijboer af. Hij wist haar altijd al aanwezige enthousiasme, later vanuit het publiek inspirerende bevlogenheid genoemd, moeiteloos verder aan te moedigen .

De in Schiedam geboren Saskia Heijboer tekende als klein kind al op het schoolbord in de klas waar haar moeder kleuterjuf was. Haar moeder vertelde dan verhalen bij de tekeningen die zij had gemaakt. Op de middelbare school waren de tekenlessen voor haar een feest. Vooral die op de zaterdagmorgen na de saaie lessen latijn. Een eigen draai geven aan de opdrachten die zij kreeg, dat was het voor haar.

Vanwege het werk van haar man is zij in Vught terecht gekomen waar ze niemand kende en o.a. via het peuterspeelzalenwerk haar weg zocht in het Vughtse sociale leven.  Zo rolde zij ook in de gemeente politiek waar zij vele jaren raadslid is geweest en later wethouder. Niet zo bedoeld waarschijnlijk maar wél zo gevoeld, was de haast verwijtende opmerking van Geert dat zij nooit wethouder van cultuur was geweest.  Hierop vertelde Saskia dat ziekte van haar moeder haar al heel jong tot mantelzorger heeft gemaakt. Dat heeft er zeker toe bijgedragen dat haar portefeuille in het sociale domein lag. Zij werkte vanuit de gedachte dat de gemeente een vangnet wil bieden aan hen die het nodig hebben, een springplank wil zijn, maar geen hangmat.

Zoals bij eerdere podiumgesprekken met de ‘echte kunstenaars’ had ook Saskia eigen kunstwerken meegebracht in de vorm van schilderijen en beelden. Drijfveren voor het maken zijn ook nu voor haar nog dieren en natuur. Ze begint haar werken niet met een bepaald beeld voor ogen: ‘Ik rommel maar wat en dan gebeuren er mooie dingen.’

Niet lang na haar pensionering kreeg ze een telefoontje van Henk Smeets, toen voorzitter van het Vughts Museum, met de vraag of zij er iets voor voelde hem op te volgen als voorzitter. Uiteraard kende zij het museum, was ook op de oude locatie aan de Taalstraat regelmatig geweest en was al Vriend van het Vughts Museum. Belangrijk voor haar was dat zij niet actief wilde worden in een organisatie op een terrein waarvoor zij als wethouder verantwoordelijkheid had gedragen. Verder vond zij het belangrijk dat de vrijwilligers haar komst zouden zien zitten.  Zij wilde niet gezien zou worden als ‘dat mens uit de politiek die ook zo nodig wat moet !’  Een rondje langs de diverse werkgroepen  maakte duidelijk dat zij welkom was en zij besloot het te doen.

Toekomst Vughts Museum

Gevraagd naar waar het Vughts Museum over 5 jaar moet zijn is Saskia duidelijk. De koers moet wat haar betreft gericht zijn op het spannend houden van het Museum voor Vughtenaren. Daartoe moet de vaste collectie geactualiseerd worden. Een werkgroep is daar inmiddels voor opgericht. Het krijgen van een officiële museumregistratie is een ander belangrijk doel waar al hard aan wordt gewerkt. Daardoor wordt het misschien mogelijk om via de Museumkaart ook wat eigen inkomsten te verwerven. In DePetrus is het namelijk niet mogelijk om entree te heffen.

En voor wat betreft de Kunst van het Vughts Museum denkt Saskia dat de vele schilderijen een groter podium verdienen dan de positie op de wandrekken van nu. Die behoren nu teveel tot de entourage. Ook kijkt ze nu met andere ogen als ze een ander museum bezoekt. Ze kijkt niet alleen meer naar de exposities, maar ook naar hoe men een en ander heeft vormgegeven, georganiseerd e.d.

Op de viering van het vijftigjarig jubileum van het Vughts Museum kijkt zij met een goed gevoel terug. ‘We hebben op een mooie manier diverse facetten van het Museum kunnen laten zien. We hebben een breed publiek, waaronder ook jeugd, weten te bereiken, hebben drie aansprekende tentoonstellingen kunnen organiseren.’

Het gesprek en daarmee de reeks werd afgesloten door initiatiefnemer en organisator Ben van Os met een woord van dank aan Saskia, Geert en alle aanwezigen.