Het Vrouwke op de Fiets (Ontheemd Erfgoed 13)

In Vught wordt veel gebouwd. Vaak betekent dat, dat oude gebouwen worden gesloopt om nieuwbouw mogelijk te maken. Ook kunstwerken verdwijnen daardoor uit beeld. Soms worden ze herplaatst, maar soms ook verdwijnen ze naar de vuilstort. Het Vughts Museum doet zijn best om dit bedreigde erfgoed te redden. In deze rubriek vertellen we over een aantal kunstwerken die van hun plaats werden gehaald en wat ermee is gebeurd.

Het vrouwke op de fiets

In 1966 ontstond het JJ-Carnaval, een samenwerkingsverband tussen de instuiven van de Jeugdcentrale (H. Hartparochie) en de JE.E.P (Pauls- en Antoniusparochie). Later kwam Jeugdwerk Rozenoord daar nog bij. Ter gelegenheid van het tienjarig bestaan van het Jeugd- en Jongerencarnaval werd door de Vughtse gemeenschap een monumentje aangeboden. Met een grootscheepse actie was het benodigde geld bij elkaar gehaald. De initiatiefnemers vonden Vught ‘monumentjes-arm’ en wilden daar verandering in brengen. Het beeld, ‘een vrouwke op de fiets’, was een symbool van zorg en begeleiding van de jeugd. Het was gemaakt door kunstenaar Leo Geurtjes en werd geplaatst op de hoek van de Helvoirtseweg en de Van Voorst tot Voorststraat. Op 15 februari 1976 werd het vergezeld van veel festiviteiten onthuld door burgemeester Van Hövell. Sindsdien bestaat de traditie om tijdens Carnaval de Prins en de Jeugdprins(es) een boerenkoolkrans om het beeldje te laten hangen.

Voor de onthulling in 1976 schreef Wim van Hooff een speciaal lied met onder andere de volgende regels:

as ik nie mir kan gaon

zal zij nog jaore staon.

Wim van Hooff is niet meer onder de levenden. Dus lijkt zijn voorspelling te zijn uitgekomen. Maar toch niet helemaal: intussen staat het Vrouwke niet meer op de hoek Helvoirtseweg/Van Voorst tot Voorststraat. Betekent dat dan het beeldje verdwenen is? Geenszins. Het heeft een nieuwe plek gekregen in de buurt van de Elzenburg, op de hoek Brabantlaan/Lidwinastraat. Die plek grenst aan allerlei voorzieningen voor jeugd en jongeren. Een toepasselijke locatie om ‘nog jaore’ te blijven staan.

Henk Smeets (met dank aan Wim de Kroon)